ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကိုယခင္က ဗမာ လုိ႔ ကမၻာမွာလူသိမ်ားၾကပါသည္။ ေရွးအခါက အိႏၵိယတုိင္းရင္းသားတုိ႔သည္ ျမန္မာကုိ ျဗဟၼာ ဟုေခၚခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာဟု ေစာဆုံးေခၚေသာ အသုံးအႏွဳန္းကုိ ပုဂံေခတ္ ေတာင္ဂူနီ ေက်ာက္စာ၌ ေရးထုိးထားသည္။ ဗမာကုိ ၁၅ ရာစု ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ကုန္သြယ္ရန္ ေရာက္ရွိလာေသာ ေပၚတူဂီ တို႕ မွ Burma ဟု စေခၚရာမွ ဗမာျဖစ္လာသည္။ ကုိလုိနီေခတ္ တေခတ္လုံးတြင္ အဂၤလိပ္တုိ႔က Burma ဗမာ လုိ႔ေခၚခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွ စ၍ ျမန္မာ Myanmar ဟု ျပန္လည္ ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အိႏၵိယသမုဒၵရာႏွင့္ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာအၾကား အာရွတုိက္၏အေရွ ႔ေတာင္ ပုိင္းရွိ အင္ဒုိခ်ဳိင္းနားကြၽန္းဆြယ္တြင္ တည္ရိွသည္။ အေရွ ႔ေျမာက္ဘက္တြင္ တရုပ္ျပည္သူ႔ သမၼတႏုိင္ငံ (၁၃၈၄ မုိင္)၊ အေရွ ႔ဘက္တြင္ လာအုိႏုိင္ငံ (၁၄၆ မုိင္)၊ အေရွ ႔ေတာင္ဘက္တြင္ ထုိင္းႏုိင္ငံ(၁၃၀၄ မုိင္) ၊ အေနာက္ဘက္တြင္ ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံ (၁၆၉ မုိင္)ႏွင့္ အေနာက္ေျမာက္ဘက္တြင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ (၉၀၃ မုိင္)တုိ႔ႏွင့္ နယ္နမိတ္ ထိစပ္ေနသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ စတုရန္းမုိင္ေပါင္း ၂၆၂၀၀၀ (၆၇၈ ၅၀၀ စတုရန္းကီလုိမီတာ က်ယ္၀န္းသည္။ အေရွ ႔ေတာင္အာရွတြင္ အၾကီးဆုံးႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ ကမၻာ့အၾကီးဆုံး ႏုိင္ငံမ်ားထဲတြင္ အမွတ္စဥ္ ၄၀ ေျမာက္ အၾကီးဆုံးျဖစ္သည္။ အဓိကေတာင္တန္းၾကီး ၃ ခုရွိသည္ ပဲခူးရုိမေတာင္တန္း၊ ရခုိင္ရုိးမေတာင္တန္းႏွင့္ ရုမ္းေတာင္တန္းတုိ႔ျဖစ္ သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအုိင္မ်ားေပၚမ်ားသည္ ထုိထဲမွ အထင္ကရျမစ္ၾကီးမ်ားမွာ ဧရာ၀တီျမစ္၊ ခ်င္းတြင္ျမစ္ႏွင့္ စစ္ေတာင္းျမစ္ႏွင့္ သံလြင္ျမစ္တုိ႔ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ေျမာက္ပုိင္း ကခ်င္ျပည္နယ္ရွိ ခါကာဘုိရာဇီေတာင္သည္ အျမင့္ ၅၈၈၁ မီတာ (ေပ ၁၉၂၉၀) ခန္႔ ျမင့္မားသည္။
ဧရာ၀တီျမစ္သည္ မုိင္းေပါင္း ၁၃၅၀ (၂၁၇၀ ကီလုိမီတာ) ရွည္လ်ားသည္။
ဇႏၷ၀ါရီလ ၄ ရက္၊ ေ၉၄၈ ခုႏွစ္ နံနက္ ၄း၂၀ အခ်ိန္တြင္ ျဗိတိသွ်ကုိလုိနီလက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့သည္။
ေႏြ၊ မုိး၊ ေဆာင္ ဟူ၍ သုံးမ်ိဳးရွိပါသည္။
ေႏြရာသီ - ေဖေဖၚ၀ါရီ မွ ေမလကုန္အထိျဖစ္သည္။
မုိးရာသီ - ဇြန္လမွ စက္တင္ဘာလကုန္အထိ ျဖစ္သည္။
ေဆာင္းရာသီ - ေအာက္တုိဘာလမွ ဇႏၷ၀ါရီလကုန္အထိျဖစ္သည္။
ေထရ၀ါဒ ဗုဒၵဘာသာႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ အျခားဘာသာမ်ားကုိ ကုိးကြယ္သူမ်ားလည္း ေနထုိင္သည္။ ဗုဒၵဘာသာ ၈၉ %၊ ခရစ္ယန္ဘာသာ ၄ %၊ မူဆလင္ဘာသာ ၄ % နွင့္ အျခား ကုိးကြယ္သည့္ဘာသာ၀င္ ၃ % ရွိသည္။( ၂၀၀၆ ခုႏွစ္စာရင္းျဖစ္သည္။)
ပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အလံ
ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အလံ သည္ သံုးေရာင္ျခယ္အလံျဖစ္သည္။ (အ၀ါ၊ အစိမ္း၊ အနီ)
- အ၀ါေရာင္သည္ ဘာသာ၊သာသနာႏွင့္ပညာတို႔ တိုးတက္ျခင္းကို လည္းေကာင္း
- အစိမ္းေရာင္သည္ စပါးဆန္ေရ၊ကၽြဲႏြား အေထြေထြေပါမ်ားျခင္းကို လည္းေကာင္း
- အနီေရာင္သည္ ျမင္သူအသဲတြင္ ရဲစိတ္ရဲမာန္ ထက္သန္ေစျခင္းကို လည္းေကာင္း
အသီးသီးကိုယ္စားျပဳကာ အလံ၏အလယ္ဗဟိုရွိ ၾကယ္ျဖဴႀကီးမွာ တစ္စည္းတစ္လံုးတည္းရွိေသာ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ကိုယ္စားျပဳပါသည္။
ကမၻာမေၾက သီခ်င္းျဖစ္သည္။ ၀ုိင္အမ္ဘီဆရာတင္ ေရးစပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အဓိကျမန္မာစာကုိသုံးသည္။ႏုိင္ငံျခားဘာသာစကားအတြက္ အဂၤလိပ္စာကုိ အသုံးျပဳသည္။
က်ပ္ေငြကုိ အသုံးျပဳသည္။ ၁ က်ပ္တြင္ ျပား ၁၀၀ ပါရွိသည္။ ယေန႔ အျမင့္ဆုံး ေငြစကၠဴမွာ က်ပ္ ၁၀၀၀၀ တန္ ျဖစ္သည္။က်ပ္ ၅၀၀၀၊၁၀၀၀၊၅၀၀၊၂၀၀၊၁၀၀ ႏွင္႔ ၅၀ တန္မ်ားကိုအသံုးျပဳၾကပါသည္။
ကမၻာ့စံေတာ္ခ်ိန္ႏွင့္ (+ ၆.၃၀) နာရီကြားသည္။
ႏုိင္ငံတကာ Code မွာ ၉၅ (95) ျဖစ္သည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဧျပီလ တြင္ ၅၈ ႏုိင္ငံေျမာက္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အဖြဲ ႔၀င္ႏုိင္ငံ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ အာဆီယံအဖြဲ ႔၀င္ ႏုိင္ငံျဖစ္လာသည္။
၁။ကခ်င္ျပည္နယ္
၂။ကယားျပည္နယ္
၃။ကရင္ျပည္နယ္
၄။ခ်င္းျပည္နယ္
၅။မြန္ျပည္နယ္
၆။ရခိုင္ျပည္နယ္
၇။ရွမ္းျပည္နယ္
၈။ရန္္ကုန္တိုင္း
၉။မႏ ၱေလးတိုင္း
၁၀။ပဲခူးတိုင္း
၁၁။စစ္ကိုင္းတိုင္း
၁၂။ဧရာ၀တီတိုင္း
၁၃။မေကြးတိုင္း
၁၄။တနသာၤရီတိုင္း
ကခ်င္ - တရုမ္း - ဒေလာင္ - ဂ်ိမ္းေဖာလူမ်ိဳး(သိန္းေပၚ၊ ဂ်င္းေဖာ) - ေလာ္ေ၀ၚ(မ႐ူလူမ်ိဳး) -ရဝမ္လူမ်ိဳး- လာခ်ိဒ္- လီဆူလူမ်ိဳး- ဇိုင္၀ါး- ေဂၚရစ္ - ခါ႔ခူးလူမ်ိဳး - ဒုရင္ - လရွီလူမ်ိဳး - အဇီး
Image Upload
ကယား(သို႔)ကယန္း - ဇယိန္လူမ်ိဳး - ပေဒါင္လူမ်ိဳး - ေဂခို - ေဂဘား - ပရဲလူမ်ိဳး - မႏူမေနာ္ - ယင္းတလဲ - ယင္းေဗာ္လူမ်ိဳး
ကရင္ - ကရင္ျဖဴ - ပေလကီး (ပေလခ်ီ) - မြန္ကရင္ - စေကာကရင္ - တေလွပြာ - ပကူး - ဘြဲ - ေမာေနပြား - မိုးပြ - ပိုးကရင္
ခ်င္း - ကသည္း - မယ္တိုင္ (ကသဲ) - ဆလိုင္း - ကလင္ေကာ (လူေရွ) - ခမီ - ေအာဝခမီ - ေခါႏိုး - ေခါင္စို - ေခါင္ဆိုင္ခ်င္း - ခြာဆင္းမ္ - ခြန္လီ (ဆင္မ္) - ဂန္တဲ့ (လင္တဲ) - ေဂြးတဲ - ငြန္း - ဆီစာန္ - ဆင္တန္ - ဆိုင္းဇန္ - အရွိုခ်င္း - -ခ်ိဳး - ခမီ - လိုင္မီး - - ဇိုမီး - မီဇိုး - ဇာေဟာင္ - ဆိုင္းတန္လူမ်ိဳး - ဇိုေဖ - ဇို - ဇန္ညွပ္ - တေပါင္ - တီးတိန္ (တဲဒင္မ္) - ေတဇန္ - တိုင္ခ်ြန္း - တာ့ဒိုး - ေတာရ္ - ဒင္မ္ - ဒိုင္လူမ်ိဳး - နာဂ - တိုင္ခ်ြန္း - မာရင္ - ပနမ္း - Magun - မတူ - မီရမ္ (မရာ) - မီအဲ - မကန္း - လူရလူမ်ိဳး၊လူရွိုင္း (လူေရွ) - ေလးျမို - လ်င္းတု - ေလာက္ထူ - လိုင္ - လိုင္ဇို - ပါကင္းမ္ - ဟြာလ္ငို - အနူး - အနန္ - အူပူ (မရို) - လ်င္းတု - အရွိုခ်င္း - ေရာင္ထု
ဗမာ - ထားဝယ္ - ျမိတ္ - ေယာ - ရဘိန္း - ကတူး - ကနန္း - ဆလုံလူမ်ိဳး - ဖြန္း (ဖုန္း)
မြန္ လူမ်ဳိး
ရခိုင္ - ကမန္ - ခါမီ - ဒိုင္းနက္ - ျမိဳ - သက္
ရွမ္း - ဓေနာလူမ်ိဳး - ဓနုလူမ်ိဳး - အိုက္ဆြယ္ - အင္ - ဂုံလူမ်ိဳး(ခြန္) - အင္းသား - ေကာ္ (အခါအိေကာ) - ခန္တီးရွမ္း - ခမူ - ကိုးကန့္ - ကြီ - လားဟူ - မိုင္းသာ - ေျမာင္ဇီး - ေမာရွမ္း - ပေလာင္ - ပေလး - ပအို၀္း(ေတာင္သူ) - ဖ်င္ - ရွမ္းကေလး - ရွမ္းျကီး - မံုလူမ်ိဳး - တိုင္းလြယ္ - တိုင္းလ်မ္ - တိုင္းလုံ - တိုင္းေလ့ - ေတာင္ရိုး - ဝ - ေယာင္ - ယင္က်ား - ယင္းနက္လူမ်ိဳး - ယြန္း
၁။
၂။
၃။
၄။
၅။
၆။
၇။
၈။
၉။
၁၀။
၁။
။ ။ တန္ခူးလတြင္ဖက္ဆြတ္ေရေခၚေသာ
ေရသည္ ဧရာ၀တီျမစ္မွာ တိုးျမဲ၊ သႀကၤန္မိုးေခၚေသာ မိုးသည္ ရြာျမဲဟုဆိုလိုသည္။
၂။
။
။ အခ်ိဳ႕ကန္မ်ား အိုင္မ်ားသည္ တန္ခူးလတြင္ ေရနည္းစျပဳလာၿပီး ကဆုန္လတြင္
ခန္းေျခာက္ေလ့ရွိသည္။ (တန္ခူး ေရကုန္၊ ကဆုန္ ေရစစ္ ဟူ၍လည္း အဆိုရွိသည္။ တန္ခူး ေရကုန္၊ ကဆုန္ ေရစစ္ ဆိုသည့္အတိုင္း ျမစ္ေရသည္ စစ္ေနေလသည္။ တန္ခူး ေရကုန္၊ ကဆုန္ေရခန္းဟူေသာ
စကားႏွင့္အညီ ကၽြန္းလွရြာရွိေရတြင္းမ်ားသည္ ေႏြကာလ၌ ေရနည္းလာတတ္၏။
ငါးလႊတ္ပဲြလည္း က်င္းပၾကေလသည္။ တန္ခူး ေရကုန္၊ ကဆုန္ေရခန္းဟူေသာ
စကားအတိုင္းပင္ ကဆုန္လ၌ ေရကန္ေရအိုင္မ်ား ခန္းေျခာက္ေနတတ္ေပသည္။
။ ။ ကဆုန္လတြင္မိုးသည္ ေျမေငြ႕ျပန္ေအာင္ မိုးရြာပံုေဆာ့ၿပီး ေျမသင္းနံ႕ထြက္႐ံုေလာက္ ဖြဲဖြဲရြာသည္ ဟုဆိုလိုသည္။
။ ။ ကဆုန္လႏွင့္ နယုန္လ၌ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ေလာက္ေအာင္ ေနပူရွိန္ အလြန္ျပင္းလွသည္။ ေမလ၏ေနသည္ ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ပူေနသည္။ ကဆုန္၊ နယုန္ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ ဟူေသာ ျမန္မာ ဆို႐ိုးႏွင့္လည္း ညီလွသည္။ ေႏြဥတုတြင္ ပါ၀င္ေသာေၾကာင့္ ကဆုန္၊ နယုန္ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ဟု စာခ်ိဳးရသည့္ အထိ ေနအပူ ျပင္းလွေပသည္။
၀ါကဆုန္ ႏွမ္း နယုန္။ ။ ၀ါပင္ကို ကဆုန္လတြင္ စိုက္ပ်ိဳးရသည္။ ႏွမ္းပင္ကို နယုန္လတြင္ စိုက္ပ်ိဳးရသည္။
“ ၀ါစိုက္ၿခင္းသည္ ႏွမ္းစိုက္ၿခင္းကဲ႕သုိ႕ အခ်ိန္ကို လု၍ လုပ္ရေသာ စိုက္ပင္တစ္မ်ိဳး ၿဖစ္ရာ အခ်ိန္ရာသီ မလင့္ေစရန္ အထူးဂ႐ုျပဳရေသာ အပင္မ်ိဳးျဖစ္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ၀ါ၊ ကဆုန္၊ ႏွမ္းနယုန္ဟု ေရွးသူေဟာင္းတို႕ ဆို႐ိုး ျပဳခဲ့ၾကေလသည္။
“ ၀ါစိုက္ၿခင္းသည္ ႏွမ္းစိုက္ၿခင္းကဲ႕သုိ႕ အခ်ိန္ကို လု၍ လုပ္ရေသာ စိုက္ပင္တစ္မ်ိဳး ၿဖစ္ရာ အခ်ိန္ရာသီ မလင့္ေစရန္ အထူးဂ႐ုျပဳရေသာ အပင္မ်ိဳးျဖစ္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ၀ါ၊ ကဆုန္၊ ႏွမ္းနယုန္ဟု ေရွးသူေဟာင္းတို႕ ဆို႐ိုး ျပဳခဲ့ၾကေလသည္။
။ ။ ၀ါဆိုလသို႕ ေရာက္ေသာအခါ မိေက်ာင္းပန္း ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တို႕လည္း ပြင့္ၾကသည္။ မိုးတစိမ့္စိမ့္ ရြာသျဖင့္ ရာသီဥတုမွာလည္း ေအးသည္။ ( ၀ါဆိုတစ္ေၾကာင္း မိေက်ာင္းေဖြးေဖြး မိုးေအးေအး ဟူ၍လည္း အဆိုရွိသည္။)
၀ါဆိုလတြင္ မိေက်ာင္းပြင့္ အားႀကီးျဖဴးေအာင္ ပြင့္သည္။ မိုးရြာ၍ ရာသီအပူကင္းသည္ ဟုဆိုလိုသည္။
၅။
။ ။ ၀ါဆိုလႏွင္ ့၀ါေခါင္လတြင္ မိုးေကာင္းစြာ ရြာေလ့ရွိ၍ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ အင္း၊ အိုင္တို႕တြင္ ေရျပည့္ ေနတတ္သည္။ ၀ါဆိုငယ္မွ ၀ါေခါင္၊ ေရေဖာင္ေဖာင္ႏွင့္။ အားရပါးရ ရြာခ်လိုက္ေသာ မိုးသားမိုးေရမ်ား ေခ်ာင္းျပည့္ကန္ျပည့္ လွ်ံျပည့္လာေသာ ၀ါဆို၀ါေခါင္ ေရေဖာင္ေဖာင္ အခ်ိန္သို႕ေရာက္ခဲ့ေသာအခါ ဟု ဤလကို စာဆိုဖြဲ႕ကာ သေကၤတ ျပဳၾကသည္။
။
။
၀ါေခါင္လတြင္ အညာေဒသ၌ ထေနာင္းပင္၊ ေၾကာင္က်စ္ပင္၊
ဆူးရစ္ပင္တို႕ပြင့္ၾကသည္။ မိုးမွာမူမရြာတတ္၊ ရြာပါလွ်င္လည္း မိုးမသည္းတတ္။ ၀ါေခါင္တစ္ေၾကာင္း၊
ထေနာင္းေၾကာင္က်စ္၊ ဆူးရစ္ပြင့္ခါ၊ မိုးမရြာ ၊ ရြာပါေသာ္လည္း မိုးမသည္း။
၀ါေခါင္တစ္ေၾကာင္း၊ ထေနာင္းေၾကာင္က်စ္၊ ဆူးရစ္ပြင့္ခါ၊
မိုးမရြာ၊ရြာပါေသာ္လည္း မိုးမသည္း။ ။ ၀ါေခါင္လ ထေနာင္းပင္၊ ေၾကာင္က်စ္ပင္၊ ဆူးရစ္ပင္စေသာ သစ္ပင္မ်ားပြင့္သည့္အခါ မိုးအနည္းငယ္သာ ရြာသည္ဆိုလိုသည္။
္ ။ ။မိုးစိပ္စိပ္ရြာသည့္၀ါေခါင္လသည္လယ္သမားမ်ားအတြက္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးေသာလုပ္ငန္း ၿပီးဆံုး၍ ထြန္တံုးပိတ္ခ်ိန္ ၀ါေခါင္ မိုးပိတ္ ထြန္တံုးပိတ္ ဆိုသလို
မိုးျဖဴကေလးဖြဲဖြဲဟာ စဲတယ္လို႕မွ မရွိဘဲ အခုလို မိုးရြာတုန္း
ထြန္တံုးပိတ္ဖို႕ အလုပ္ကေလးကလည္းအားေနၾကေတာ့ တစ္ရြာလံုးလိုလို
မိုးေအးေအးနဲ႕ ေကြးေနၾကတဲ့အခါ ဟုလည္း ဆိုလိုသည္။
ဲ ။ ။ ေတာ္သလင္းလတြင္ ရြာသြန္းေသာမိုးသည္ မရပ္မစဲရွိတတ္ရာ စားဖိုသည္မ်ား ဒုကၡႀကံဳရသည္။
။ ။ ေတာ္သလင္းလသည္ မိုးကာလပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေန႕အခ်ိန္၌ ေနပူရွိန္မွာမူ ပုစြန္ေသေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းလွသည္။
။ ။ ေတာ္သလင္းလတြင္ ရြာေသာ မိုးသည္ လယ္ကန္သင္းမ်ား က်ိဳးေအာင္ သဲသဲမဲမဲရြာတတ္သည္။ ေတာ္သလင္း မိုးရြာခဲ့ေသာ္ ေတာ္သလင္းမိုး ကန္သင္းက်ိဳးဟူေသာ ဆို႐ိုးစကားကဲ့သို႕ လယ္ကန္သင္းမ်ား က်ိဳးေအာင္ မျပတ္မစဲ တသဲသဲ ရြာေနတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မိုးႀကီး တတ္ေသးသည့္ အတြက္ ေတာ္သလင္းမိုး ကန္သင္းက်ိဳးဟု ဆို႐ိုးရွိခဲ့ျပန္ေပသည္။
။ ။ ေတာ္သလင္းလတြင္ လႈိင္းေလျငိမ္သက္သျဖင့္ ေရျပင္သည္ သင္ျဖဴးခင္းဘိသကဲ့သို႕ ျပန္႕ျပန္႕ျပဴးျပဴးရိွသည္။ ယမုန္သာထူးေတာ့တယ္၊ သင္ျဖဴးငယ္ ျမဴစင္၀ယ္၊ ေရသဘင္သာညီဖြဲ႕ ၊ ကန္ရာသီ
ႀကိမ္ဆဲေပမို႕ ၊ ခါပြဲေတာ္၊ ။ ေရစီးအဟုန္မညံ့မျပင္း
ျမစ္တြင္းသာေသာေၾကာင့္ သစ္ေဖာင္ ၊ ၀ါးေဖာင္အမ်ား စုန္ဆင္းသည္၊
ေတာ္သလင္းကို ျမစ္တြင္း သင္ျဖဴခင္းဟု ေရွးသူေဟာင္းတို႕ဆို႐ိုးရွိသည္။
။ ။ သီတင္းကၽြတ္လတြင္ မိုးသည္ သင္ပုတ္ပလႅင္ (ဘုရား ဆြမ္းေတာ္စြန္႕ရာ အုတ္ခံု) သန္႕စင္သြား ေလာက္ေအာင္ရြာသည္။
၈။
္ ။ ။ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ဆီးႏွင္းက်လိုက္၊ မိုးရြာလိုက္ျဖစ္တတ္သည္။
။ ။ အညာရပ္၌ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ မိုးသည္ ကန္မ်ားက်ိဳးေပါက္ေလာက္ေအာင္ သဲသဲမဲမဲ ရြာတတ္သည္။
။ ။ အညာရပ္၌ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ မိုးဆက္တိုက္ရြာသြန္းပါက ကၽြဲအိုႏြားအိုမ်ားေသၾကသည္။
တန္ေဆာင္မုန္းမိုးေစြ ကၽြဲအိုႏြားအိုေသ ဟူေသာ စကားကဲ့သို႕ မိုးေစြေနတတ္သည္။
တန္ေဆာင္မုန္းမိုးေစြ ကၽြဲအိုႏြားအိုေသ ဟူေသာ စကားကဲ့သို႕ မိုးေစြေနတတ္သည္။
။
။ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ တစ္ခါတစ္ရံ မိုးသက္မုန္တိုင္းက်တတ္သျဖင့္
ေသာင္ကတံုး၌ ေလွမရပ္နားဆိုက္ကပ္မည္ဆိုပါက အတြင္းက်ေသာ၊ အကာအကြယ္ေကာင္းေသာ
ေနရာ၌ ဆိုက္ကပ္ရပ္နားအိပ္စက္ရာသည္။ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ အကာအကြယ္မရွိေသာ
ေသာင္ကတံုးမ်ား၌ ေလွဆိုက္ကပ္အိပ္မိ၍ မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ရန္၊ တန္ေဆာင္မုန္း၊ ေသာင္ကတံုးေခ်ာင္ခြာ၊ မအိပ္ရာ ဟူေသာ ကဗ်ာလကၤာျဖင့္ ေလွသမားအခ်င္းခ်င္းသတိေပးခဲ့ေလသည္။
။ ။ တန္ေဆာင္မုန္းလသည္ မီးထြန္းပြဲေတာ္က်င္းပေသာကာလ ျဖစ္သည္။ မီးပန္းပြင့္တုန္း၊ တန္ေဆာင္မုန္း၌၊ မအုန္း၀ႆ၊ မက်ႏွင္းျမဴ၊ မီးပန္းပြင့္တုန္း၊ တန္ေဆာင္မုန္း၊ ထစ္အုန္းမိုးမဖြဲ၊
္ ။ ။ နတ္ေတာ္လသို႕ ေရာက္လွ်င္ ဆင္ေျခရာေပ်ာက္႐ံု ရြာေသာ ဆင္ရာတိမ္မိုးဟူေသာ ရာသီမိုးရြာသည္။
။ ။
နတ္ေတာ္လခါ ဆင္ေျခရာ၊ ျမင္းေျခရာ တိမ္ျမဳပ္ေအာင္မိုးရြာေသာေၾကာင့္ အဖ်ားအနာ မ်ား၍ နတ္မ်ားကိုေသာ္မွ ဆီေၾကာ္မုန္႕မ်ားအစား ဓားလွီးမုန္႕ႏွင့္ တင္ရသည္ဆိုလိုသည္။
၁၀။
။ ။ အလြန္ခ်မ္းေအးလွသည့္ ျပာသိုလတြင္ ဆီးႏွင္းႏွင့္ ေရာေထြးရြာသြန္းတတ္သည့္ မိုးသည္ စုပံုထားေသာ ႏွမ္းမ်ားကို ပ်က္ဆီးေစတတ္သည္။ (ျပာသိုအတြင္း၊ မိုးညင္းညင္း၊ ဆီးႏွင္းေရာယွက္၊ ႏွမ္းေထာင္ပ်က္ ဟူ၍လည္း အဆိုရွိသည္။ ျပာသိုခ်မ္းျပင္း၊ ။ ။ မိုးငယ္မိုးေသးႏွင့္ ေရာေႏွာ၍ ရြာေသာေၾကာင့္ ျပာသိုလအတြင္း
ရိတ္သိမ္းစုပံုထားေသာ ႏွမ္းေထာင္မ်ား ပ်က္ေလ့ရွိသည္ကို ဆိုလိုသည္။
။ ။ ျပာသိုလ၌ ရြာေသာမိုးသည္ တလင္း၌ ထားေသာ စပါးမ်ား၊
သီးႏွံမ်ားကို ပ်က္စီးေစသည္။ ျပာသိုတစ္ခ်က္ တလင္းဖ်က္ဟူေသာ
စကားႏွင့္အညီ ျပာသိုလဆီ၌ မိုးႀကြင္းမိုးက်န္မ်ား ရြာလိမ့္မည္လားဟု
တလင္းဆင္းေနဆဲ (၀ါ) ေျမပဲ႐ိုက္ေနဆဲ၊ ေလွ႕ဆဲယာသမားတို႕ စိတ္ပူတတ္ၾကရသည္။
။ ။ ျပာသိုလတြင္ လဆုတ္လကြယ္ ရက္မ်ား၌
ကဏန္းအထြက္မ်ားသျဖင့္ ကဏန္းရွာသူတို႕ ကဏန္းအရမ်ားသည္။ ျပာသိုလမိုက္ ကဏန္းတိုက္ ဟူေသာ ပင္လယ္သားတို႕ ဆို႐ိုးစကားအတိုင္း ျပာသိုလသည္ ကဏန္းအလြန္ေပါေသာ လျဖစ္ပါသည္။ ျပာသိုလမိုက္ ကဏန္းတိုက္ ဟူေသာအဆိုအရ ျပာသိုလတြင္ ကဏန္းအမိမ်ားေၾကာင္းသိရပါသည္။
။ ။ တပို႕တြဲလတြင္မိုးကၽြင္းမိုးက်န္ကေလးမ်ားရြာတတ္သည္။
။ ။ အႀကြင္းအက်န္ျဖစ္ေသာ မိုးကေလးမ်ားကို ႀကိဳးစား၍ ရြာဘိသကဲ့သို႕ တပို႕တြဲလမွာ မိုးရြာေသးသည္လိုလိုသည္။
။ ။ ေပါက္ပြင့္၊ လက္ပံပြင့္မ်ားပြင့္သည့္ တပို႕တြဲလတြင္ ထန္းသမားတို႕သည္ ထန္းရည္နင္းၾကသည္။
ထန္းဥယ်ာဥ္သမားတို႕သည္ ထန္းပင္ေပၚသို႕ တက္၍ ထန္းလက္၊ ထန္းႏို႕၊
ထန္းခိုင္တို႕ကို ညြတ္က်လာေအာင္ေျခႏွင့္နင္းၾကရပါသည္။ ၿပီးလွ်င္
ထန္းလွီးကာ ထန္းရည္ခံရပါသည္။ ဤသို႕နင္းသည္ကို ထန္းရည္နင္းသည္ဟု
ေခၚစမွတ္ျပဳေၾကာင္း သိရပါသည္။
တပို႕တြဲ၊ ေပါက္လဲငံုကင္း၊ ထန္းရည္နင္း ဟူေသာ စကားပံုမွာ ဤအခ်က္ကို ရည္ၫြန္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။
။ ။ တေပါင္းလႏွင့္ တန္ခူးလတို႕တြင္ ေကာင္းကင္ယံ၌ မိုးသားတိမ္တိုက္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။
္ ။ ။ တေပါင္း၊ တန္ခူးလမ်ားတြင္ ေလ႐ူးမ်ားျဖစ္ေပၚ တိုက္ခတ္သည္။ တန္ေပါင္း တန္ခူး ေလ႐ူးေဆာ္စ ခါသမယမို႕ ေလျပည္ေလၫွင္းသည္ သုတ္သြင္းတိုက္ခတ္ေလရာ၊
။ ။တေပါင္းလတြင္ ေကာင္းကင္တစ္ခို၀ယ္ မိုးသားတိမ္တိုက္မ်ား ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာသည္။
္ ။ ။ တစ္ဆယ့္ႏွစ္လရာသီတြင္ တေပါင္းလသည္ အသာယာဆံုးျဖစ္သည္။ တေပါင္းသာေခါင္ လမ်ားေနာင္တြင္ တေပါင္းလသည္ အသာယာဆံုးျဖစ္သည္။
္ ။ ။ တစ္ဆယ့္ႏွစ္လရာသီတြင္ တေပါင္းလသည္ အသာယာဆံုးျဖစ္သည္။ တေပါင္းသာေခါင္ လမ်ားေနာင္တြင္ တေပါင္းလသည္ အသာယာဆံုးျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment