မုိးက စုိစုိ၊ က်ီးအုပ္ျပဳိ၍
ထုိမွ ဤမွ၊ တုိ႕လမ္းမ တြင္
ပ်ံၾက ၀ဲၾက၊ ငရဲထသို႕
အုံၾကြျမည္အာ၊ မသာယာကုိ
ငါၾကားခဲ့၏ မွတ္မိ၏။
ထုိေန႕၌ပင္၊ ထုိခ်ိန္ထင္၏
သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ျပည္သူ႕ ပန္းသည္
ပြင့္လန္းခါစ၊ ေၾကြလုိက္ရ၏
ေျမခသတင္း၊ မုိးႀကိဳးခြင္း သုိ႕
အိမ္တြင္း အိမ္ျပင္၊ တုိ႕လမ္းခြင္၌
မခ်င့္မရဲ၊ ၀မ္းနဲ ခံခက္
မ်က္စီ မ်က္ႏွာ၊ ညွဳိးၾကရွာသည္
ရြာဦးပုိင္းမွ သင္းခ်ဳိင္းထိ။
No comments:
Post a Comment